• służą jako pomoc w prowadzeniu praktyki mediacyjnej;
• zapewniają większe bezpieczeństwo stronom mediacji oraz samym mediatorom;
• zwiększają zaufanie społeczne do mediacji jako środka rozwiązywania konfliktów;
• pomagają kandydatom na mediatorów przy podejmowaniu decyzji o podjęciu się tej funkcji.

Standard I
Mediator dba o dobrowolność uczestniczenia w mediacji i zawierania porozumienia.

1. Mediator nie zmusza stron ani do podjęcia mediacji, ani do osiągnięcia porozumienia.
2. Przed rozpoczęciem mediacji strony uzyskują informację o możliwości wycofania się na każdym jej etapie oraz o możliwości wybrania innego mediatora.
3. Mediator powinien być zaakceptowany przez strony.

Standard II
Mediator jest neutralny wobec przedmiotu sporu. Mediator nie narzuca stronom rozwiązań. Jest rzecznikiem rzetelnej procedury, sprzyjającej osiągnięciu dobrowolnego porozumienia.


Standard III
Mediator jest bezstronny wobec uczestników mediacji.

1. Mediator nie przychyla się do racji żadnej ze stron; prowadzi mediację w taki sposób, aby ewentualna nierównowaga między stronami nie wpływała na przebieg mediacji ani na jej ostateczny rezultat.
2. Jeśli mediator nie jest w stanie prowadzić mediacji w bezstronny sposób, jest zobowiązany do wycofania się z postępowania mediacyjnego.
3. Mediator wystrzega się stronniczości lub okazywania uprzedzeń i oceniania stron ze względu na ich pochodzenie, wykształcenie, wiek, płeć lub zachowanie podczas mediacji.
4. W związku z prowadzoną mediacją mediator nie nawiązuje takich relacji, które mogą budzić wątpliwości co do jego bezstronności, a w szczególności mediator nie daje stronom ani nie przyjmuje od stron żadnych prezentów lub innych korzyści, 
   z wyłączeniem wynagrodzenia mediatora.
5. Mediator nie podejmuje się mediacji lub wyłącza się z jej kontynuowania, jeżeli uzna, że istnieje konflikt interesów o charakterze profesjonalnym lub osobistym ze stronami lub ich pełnomocnikami.
6. Mediator ujawnia stronom wszelkie z nimi związki o charakterze zawodowym lub prywatnym i uwzględnia ich stanowisko w tym zakresie.

Standard IV
Mediator dba o poufność mediacji.

1. Zarówno mediacja, jak i jej przebieg i rezultaty są objęte tajemnicą. Mediator nie ujawnia nikomu informacji, które uzyskuje podczas prowadzenia mediacji, 
   z wyjątkiem przestępstw wymienionych w art. 240 k.k.
2. Mediator lub ośrodek mediacyjny przechowuje dokumentację z mediacji w sposób respektujący zasadę poufności. Dokumentacja może obejmować pisemną zgodę stron na udział w mediacji, zarejestrowanie sprawy mediacyjnej, podstawowe dane uzyskane od stron (wraz z zapisem o wyrażeniu zgody na przetwarzanie danych osobowych w celu realizacji postępowania mediacyjnego), deklarację przestrzegania zasady poufności przez osoby trzecie obecne na sesjach mediacyjnych, kopię porozumienia mediacyjnego i kopię protokołu z postępowania mediacyjnego przekazywanego do sądu, jeśli sąd skierował sprawę do mediacji. Inne sposoby gromadzenia dokumentacji z mediacji wymagają wyraźnej zgody stron.

1. Mediator może zaproponować stronom skorzystanie z pomocy odpowiedniego specjalisty. Decyzja o skorzystaniu z usług specjalisty pozostaje w rękach stron.
2. W trakcie mediacji mediator nie wchodzi w rolę innego specjalisty, nawet pomimo posiadania wiedzy z danej dziedziny.
3. Mediator, współpracując ze specjalistami, nie narusza zasady poufności.

Standard VIII
Przerwanie lub zakończenie postępowania mediacyjnego.
A. Mediator przerywa lub kończy postępowanie mediacyjne przed zawarciem porozumienia, kiedy uzna, że co najmniej jedna strona postępowania nie jest zdolna do uczestniczenia w mediacji lub z innego ważnego powodu, na przykład:

• gdy strona z powodu swego stanu fizycznego lub psychicznego nie może efektywnie uczestniczyć w mediacji, na przykład jest pod wpływem alkoholu lub środków odurzających;
• gdy strony chcą zawrzeć porozumienie, którego skutków nie są świadome;
• gdy strony używają mediacji dla osiągnięcia nieuczciwych korzyści;
• gdy mediator nabiera przekonania, że traci bezstronność.

B. Mediacja może się zakończyć zawarciem porozumienia obejmującego całość sporu lub zawarciem porozumienia obejmującego część negocjowanych problemów. Zadaniem mediatora jest upewnienie się, czy strony wiedzą, jak wprowadzić porozumienie w życie. 
W przypadku częściowego porozumienia mediator może zaproponować przedyskutowanie dostępnych procedur umożliwiających rozwiązanie pozostałych kwestii przy pomocy innych specjalistów.
C. Mediacja może zostać przerwana zarówno przez strony, jak i przez mediatora. Mediator informuje strony o ich prawie do wycofania się z mediacji w dowolnym momencie z jakichkolwiek powodów. Przerwanie lub zakończenie mediacji przez mediatora następuje w szczególności, gdy:

1. mediator jest przekonany, że osiągnięcie porozumienia nie jest możliwe;
2. uczestnicy mediacji osiągną w ocenie mediatora impas nie do pokonania; mediator nie powinien przedłużać nieproduktywnej dyskusji, gdyż naraziłoby to strony 
   na niepotrzebne koszty emocjonalne i finansowe;
3. strony nie mogą uczestniczyć w mediacji, nie są zdolne do mediacji lub nie chcą 
   w autentyczny, zaangażowany sposób uczestniczyć w procesie mediacji. Jeśli inicjatywa przerwania mediacji wychodzi od mediatora, powinien on poinformować strony o możliwości profesjonalnej pomocy właściwej dla danego przypadku.

Standard IX
Mediator zapewnia stronom odpowiednie miejsce do prowadzenia mediacji.

1. Miejsce prowadzenia mediacji powinno być neutralne i gwarantować stronom 
   i mediatorowi poczucie bezpieczeństwa.
2. Miejsce, w którym prowadzi się mediację, powinno posiadać co najmniej dwa pomieszczenia gwarantujące zachowanie prywatności stronom i poufności postępowania mediacyjnego. Powinno także zapewniać możliwość korzystania 
   z podstawowych wygód.

Standard X
Mediator rzetelnie informuje o swoich usługach.

1. Mediator promuje swoje usługi w sposób profesjonalny, uczciwy i godny.
2. Mediator może informować o instytucji mediacji, o korzyściach z niej płynących oraz jej kosztach. Taka informacja powinna być rzetelna i wyczerpująca. Mediator jest odpowiedzialny za przestrzeganie tej zasady przez wszystkich reklamujących jego usługi i działających w jego imieniu.
3. Mediator nie obiecuje ani nie gwarantuje osiągnięcia określonych wyników postępowania mediacyjnego.
4. Mediator rzetelnie informuje o swoich kwalifikacjach i o przynależności 
   do stowarzyszeń, związków lub innych organizacji zawodowych oraz o funkcjach w nich pełnionych. Mediator może powoływać się na posiadane stopnie naukowe, certyfikaty i inne formy potwierdzonych kwalifikacji.
5. Mediator powinien rozważyć możliwość ubezpieczenia się od odpowiedzialności cywilnej.

 
Standardy postępowania mediatora i prowadzenia mediacji w sprawach karnych i nieletnich. Standardy mają charakter wytycznych i wskazówek obowiązujących mediatorów, NIE SĄ jednak źródłem prawa.

Definicja mediacji
Postępowanie mediacyjne to dobrowolne i poufne porozumiewanie się stron (pokrzywdzonego i sprawcy przestępstwa ), znajdujących się w konflikcie karnym w obecności bezstronnej i neutralnej osoby trzeciej – mediatora w celu dojścia do ugody, która by satysfakcjonowała obie strony. Gospodarzami mediacji są pokrzywdzony i sprawca. Mediator jest obrońcą procedury mediacyjnej i pomaga stronom w dojściu do porozumienia.

Postępowanie mediacyjne
Postępowanie mediacyjne jest jedną z form sprawiedliwości naprawczej, która zwraca uwagę na konieczność uwzględnienia interesów i potrzeb (materialnych, proceduralnych, emocjonalnych i moralnych) pokrzywdzonego poprzez zadośćuczynienie przez sprawcę za wyrządzone krzywdy i szkody. W mediacji i sesji sprawiedliwości naprawczej najważniejszy jest proces, jaki zachodzi między ofiarą a sprawcą, który prowadzi do przywrócenia naruszonych więzi społecznych, do ładu społecznego.

Celem mediacji w sprawach karnych jest:

• zadośćuczynienie lub naprawienie szkody wyrządzonej przez sprawcę, realizowane 
  w różnych formach (np. zwrot kosztów poniesionych przez pokrzywdzonego z powodu wyrządzonej mu szkody), praca na rzecz społeczności lokalnej, instytucji charytatywnej, nieodpłatna praca na rzecz pokrzywdzonego (np. sprzątanie, porządkowanie), przeproszenie czy wyrażenie skruchy przez sprawcę;
• zrozumienie przez sprawcę, jaką szkodę i krzywdę wyrządził pokrzywdzonemu, oraz przyjęcie odpowiedzialności za popełnione czyny
•  przywrócenie ładu społecznego;
• edukacja prawna społeczeństwa;
• odciążenie wymiaru sprawiedliwości i organów ścigania oraz zwiększenie zaufania 
  do tych instytucji.

Mediacja rozpoczyna się i kończy w sądzie (w prokuraturze), jednakże postępowanie mediacyjne odbywa się poza organem procesowym i jest od niego niezależne. Sprawę do mediacji może skierować także Policja w postępowaniu przygotowawczym.


Standardy
Powodzenie mediacji jako metody rozwiązywania konfliktów zależy w dużym stopniu od profesjonalizmu mediatorów, to znaczy od ich specjalistycznego przeszkolenia i wysokiego poziomu etyki zawodowej.
Standardy:

• służą jako pomoc w prowadzeniu praktyk mediacyjnych,
• zapewniają większe bezpieczeństwo stronom mediacji, instytucjom, z którymi współpracują mediatorzy i samym mediatorom,
• zwiększają zaufanie społeczne do mediacji jako skutecznej metody rozwiązywania konfliktów,
• pomagają kandydatom na mediatorów w decyzji o podjęciu się tej funkcji.

1. Strony informują mediatora o wyrażeniu zgody na uczestniczenie w mediacji, o czym mediator zawiadamia sąd lub inną instytucję, która przesłała sprawę do mediacji, chyba że taką zgodę strony wyraziły już wcześniej przed organem procesowym (sądem, prokuratorem, Policją), który skierował sprawę do mediacji.
2. Mediatorowi nie wolno wywierać presji na strony, aby uczestniczyły w mediacji ani by zawarły ugodę (porozumienie).
3. Strony uzyskują od mediatora jednoznaczną informację o możliwości wycofania się z postępowania mediacyjnego na każdym jego etapie oraz o możliwości wybrania innego mediatora.
4. Mediator powinien być zaakceptowany przez strony. Nikt nie ma prawa narzucać wyboru mediatora, którego odrzuciła jedna ze stron.
5. Warunek pełnej dobrowolności jest bezwzględny; odróżnia to postępowanie mediacyjne od postępowania sądowego i arbitrażowego.

Standard II
Mediator jest neutralny wobec przedmiotu sporu. Mediator nie narzuca stronom swoich rozwiązań, nawet jeśli uważa je za najlepsze. Jest obrońcą rzetelnej procedury, a nie konkretnego porozumienia.


Standard III
Mediator jest bezstronny wobec uczestników mediacji.

1. Mediator nie przychyla się do racji żadnej ze stron. Powinien prowadzić mediację w taki sposób, aby ewentualna nierównowaga między stronami nie wpływała na przebieg mediacji i na jej ostateczny rezultat.
2. Mediator wystrzega się jakiejkolwiek stronniczości lub okazywania uprzedzeń czy też oceniania stron ze względu na ich wiek, płeć, rasę, pochodzenie, wykształcenie lub zachowanie w związku z przestępstwem czy podczas mediacji.
3. Jeśli mediator nie jest w stanie prowadzić mediacji w bezstronny sposób, jest zobowiązany do odmowy prowadzenia postępowania mediacyjnego.
4. Mediatorowi przed postępowaniem mediacyjnym, w czasie jego trwania i po zakończeniu mediacji nie wolno przyjmować od stron ani dawać stronom żadnych prezentów, które mogłyby nasunąć uzasadnione wątpliwości co do jego bezstronności.
5. Mediator powinien respektować godność stron i zapewniać, aby strony odnosiły się do siebie z szacunkiem.

1. Mediacja jest poufna, jej przebieg jest tajemnicą. Mediator nie ujawnia nikomu informacji, jakie uzyskuje podczas prowadzenia mediacji.
2. W przypadku ujawnienia w trakcie postępowania mediacyjnego informacji o przestępstwie wymienionym w art. 240 § 1 k.k.  – mediator przekazuje informacje odpowiednim organom procesowym.
3. Mediator lub ośrodek mediacyjny zabezpiecza posiadane dokumenty dotyczące mediacji w sposób respektujący zasadę poufności, a po zakończeniu mediacji zwraca do organu procesowego wszystkie otrzymane od niego dokumenty.

Standard V
Mediator jest bezinteresowny.

1. Mediator nie czerpie żadnych korzyści materialnych z tego, co jest przedmiotem negocjacji między stronami. Nie może mieć też żadnego osobistego interesu z faktu, sposobu czy formy zawarcia ugody.
2. Mediator nie zawiera transakcji handlowych ani nie prowadzi interesów gospodarczych ze stronami przed postępowaniem mediacyjnym, w czasie jego trwania ani po zakończeniu mediacji.
3. Za przeprowadzenie postępowania mediacyjnego mediator otrzymuje ryczałt od Skarbu Państwa.

1. Z chwilą otrzymania sprawy do mediacji (wraz ze stosownymi dokumentami), mediator informuje organ procesowy o przystąpieniu do przeprowadzenia postępowania mediacyjnego. Jeśli któraś ze stron nie wyrazi zgody na udział w mediacji czy się z niej wycofa, mediator niezwłocznie zwraca sprawę organowi procesowemu.
2. Mediator informuje strony o instytucji mediacji, o korzyściach z uczestnictwa w niej dla stron i o własnych kwalifikacjach. Wszelka taka informacja powinna być rzetelna i wyczerpująca.
3. Rozpoczynając postępowanie mediacyjne, mediator rozmawia oddzielnie z każdą ze stron (najpierw ze sprawcą, a po wyrażeniu przez niego zgody na udział w mediacji – z pokrzywdzonym), przedstawia stronom zasady, przebieg, cele i możliwe rezultaty mediacji. Odbiera od stron zgodę na udział w postępowaniu mediacyjnym, informuje o ich uprawnieniach oraz o tym, że wycofanie się z mediacji nie powoduje dla stron żadnych niekorzystnych skutków prawnych.
4. Mediator ocenia gotowość i zdolność stron do uczestniczenia w mediacji.
5. Mediator nie prowadzi postępowania mediacyjnego, jeśli uzna, że jedna lub więcej ze stron są niezdolne (np. niezrównoważone psychicznie), niegotowe (nie rozumieją istoty mediacji) lub niechętne do uczestniczenia w mediacji (np. uważają, że to sąd powinien rozstrzygnąć konflikt).
6. Jeżeli mediator z uzasadnionych powodów nie może dotrzymać terminu zakończenia mediacji, zawiadamia o tym niezwłocznie sąd, prokuratora, Policję – celem uzyskania zgody na przedłużenie tego terminu.

Ponadto mediator:

1. Informuje strony, że jako mediator jest bezstronny i neutralny oraz że nie może narzucić im żadnego rozwiązania; strony same dochodzą do najbardziej odpowiednich dla siebie rozwiązań (form zadośćuczynienia), które maja być zawarte w ugodzie (porozumieniu). Mediator czuwa nad realnością porozumienia stron i pomaga w jednoznacznym sformułowaniu ugody.
2. Informuje strony, że ugoda zawarta w postępowaniu mediacyjnym musi być zgodna z prawem i zasadami współżycia społecznego oraz że będzie sprawdzona przez organ procesowy, a także że ostateczną decyzję w sprawie podejmuje sąd lub prokurator.
3. Informuje strony o możliwości spotkań na osobności i wyjaśnia zasady, a zwłaszcza reguły przestrzegania poufności podczas tych spotkań.
4. Informuje strony o możliwości obecności podczas postępowania mediacyjnego innych osób i w takim przypadku odbiera na to zgodę stron.
5. Wyjaśnia swoje obowiązki (zadania), w tym zwłaszcza przestrzegania reguły poufności.
6. Wyjaśnia stronom, że mogą wycofać się z mediacji w dowolnym momencie bez niekorzystnych konsekwencji prawnych.
7. Wyjaśnia, w jakich okolicznościach przerywa lub kończy postępowanie mediacyjne.

Standard VII
Mediator dba o wysoki poziom swoich kwalifikacji zawodowych.

1. Mediator posiada ogólną wiedzę na temat przepisów prawa karnego i prawa nieletnich oraz zna odpowiednie akty wykonawcze.
2. Mediator zdobywa wiedzę i umiejętności określone w standardach alternatywnych metod rozwiązywania sporów . Dlatego niezbędne jest specjalistyczne przeszkolenie mediatorów, według standardów wyznaczonych przez Społeczną Radę ds. Alternatywnych Metod Rozwiązywania Konfliktów i Sporów przy Ministrze Sprawiedliwości.
3. Mediator stale pogłębia i doskonali wiedzę i umiejętności. Kontynuuje edukację mediacyjną (np. udział w szkoleniach, konferencjach, superwizjach itp.